امروزه با بوجود آمدن پدیدهای به نام اینترنت هر روز بر حجم اطلاعاتی که مردم در برابر آن قرار میگیرند افزوده میشود. روشهای جدیدی برای ارتباط ساخته میشود. وبلاگها و وبسایتهای زیادی هر روی راهاندازی میشود این یعنی افزایش روزافزون اطلاعات
در شرایط ایدهآل باید تا هرگونه اطلاعاتی در این دنیای اطلاعاتی پیدا شود و فقط مشکل پیدا کردن اطلاعات مفید در بین این حجم اطلاعات باشد اما واقعیت چیز دیگری است:
نه تنها اطلاعات مفید به شدت کم در اینترنت منتشر میشود بلکه جریانی وجود دارد تا از انتشار اطلاعات مفید ناخواسته هم جلوگیری کند، دانش انحصاری. تفکری که مردم را به نگهداشتن دانشهای مفید خود تشویق میکند و از اینترنت فقط برای بیشتر کردن بازار سود خود استفاده میکند.
سایتهایی مثل فیسبوک را مشاهده کنید( این یک مثال است) امروزه این قبیل سایتها مثل قارچ در حال رشد کردن است، چرا؟ آیا تا به حال به این فکر کردهایم. این قبیل سایتها مردم را در اکثر موارد به گشت و گذار در سطح پایینی از اطلاعات مشغول میکنند و یک سری دادهی محدود را در چرخهی مشاهدهی مردم قرار میدهند. از طرف دیگر این قبیل سایتها اینترنت را به مردم وسیلهی تفریح معرفی میکنند. تا به حال چند نفر از اطرافیان خود را دیدهاید که برای تفریح به سراغ اینترنت میروند؟
قصد ما این نیست که کل اینترنت را اینگونه معرفی کنیم اما ساز و کار کلی به این سمت است، اگرچه هستند افراد و گروههایی که از اینترنت برای پیشرفت دانش جامعه استفاده میکنند اما این حرکتها اغلب بدون حامی و در گمنامی انجام میشوند، چرا؟ آیا به این موضوع تا به حال فکر کردهاید؟
تفکری وجود دارد تا مردم را از نظر دانش، در سطح مشخصی نگه دارد و دانشهای بالاتر را فقط در اختیار افرادی قرار دهد که در آن مکانیسم مشغول به فعالیت هستند. دانشهایی برای مردم باشد که دیگر ارزش خاصی ندارند، دانشهایی که وسیلهی منفعت بردن ما از جامعه میشود، هرگز نباید در اختیار جامعه قرار بگیرد.
به جرات میتوان گفت به جز دانش آزاد شما اطلاعات به روز دیگری را در اینترنت پیدا نخواهید کرد که بتوانید در کار و حرفهی خود به کار ببندید.